مراد از این عالم، همان عالم طبیعت و شهادت و مُلک است یعنی جهان جسمانی و اجسام و ماده و مادیات که در آن حرکت و زمان و مکان نقش دارد. عالم ناسوت مانند پوست است نسبت به عالم ملکوت یعنی قشر عالم ملکوت است.
[۱]ر. ک: ملاصدرا، اسفار، ج۱، ص۱۵۱، چاپ سنگی، سفر اول.
[۲]بحرالعلوم، سید مهدی، تحفة الملوک، ص۱۰۱، انتشارات حکمت.
پرسشی که اینجا مطرح می‌شود این است که مسلم است که عالمی برتر و مافوق عالم طبیعت وجود دارد امّا آیا می‌توان گفت عالمی پائین‌تر از طبیعت و ناسوت وجود ندارد؟ جوابی که فلاسفه داده‌اند این است که خیر زیرا اولاً وجود عالمی پائین‌تر از طبیعت مستلزم این است که ماده طبیعی قادر بر ایجاد یک شیء از عدم محض باشد و به دلائلی ثابت می‌کنند که تاثیر جسم و طبیعت از نوع تحریک است نه از نوع ایجاد ثانیاً عالم طبیعت عالم قوه و فعل و ماده و صورت و حرکت و زمان و مکان است. موجودی ضعیف‌تر از قوه و ماده و... که در آنها وجود و عدم آمیخته است قابل تصور نیست.
[۳]مطهری، مرتضی، اصول فلسفه و روش رئالیسم، ج۵، ص۱۹۶، انتشارات صدرا.
