عادين (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عادّین:
(فَسْئَلِ الْعادّینَ) عادّین: اسم فاعل به معنی «شمارندگان» و ریشه اصلی آن «عدد» است.
این آیه به یکی دیگر از مجازات‌های روانی
دوزخیان اشاره می‌کند و
خداوند به صورت
سرزنش به آن‌ها می‌فرماید:
شما چند سال روی
زمین توقف کردید. آن‌ها در این مقایسه، زندگی
دنیا را به قدری کوتاه می‌بینند که در پاسخ می‌گویند ما تنها به‌اندازه یک روز، یا حتّی کم‌تر از آن، به‌اندازه بعضی از یک روز، در دنیا توقف داشتیم.
در حقیقت عمرهای طولانی در دنیا گویی لحظه‌های زودگذری هستند در برابر زندگی
آخرت که هم نعمت‌هایش جاویدان است و هم مجازات‌هایش نامحدود.
سپس برای تاکید سخن خود، یا برای این که پاسخ دقیق‌تری گفته باشند، عرض می‌کنند: خداوندا «از آن‌ها که می‌توانند درست بشمارند و اعداد را در مقایسه با یکدیگر به خوبی تشخیص دهند سؤال کن.»
(فَسْئَلِ الْعادّینَ) ممکن است منظور از «عادّین» (شمرندگان) همان فرشتگانی باشد که حساب و کتاب عمر آدمیان و اعمال آن‌ها را دقیقا نگاه داشته‌اند، زیرا آن‌ها بهتر و دقیق‌تر از هرکس این حساب را می‌دانند.
به موردی از کاربرد
عادّین در
قرآن، اشاره می‌شود:
(قالوا لَبِثْنا یَوْمًا اَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْاَلْ الْعادّینَ) (در پاسخ می‌گویند: «به‌اندازه یک روز، یا بخشی از یک روز. از شمارشگران بپرس».)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اینکه گفتند:
(فَسْئَلِ الْعادّینَ) معنایش این است که: ما خوب نمی‌توانیم بشماریم، از کسانی بپرس که می‌توانند بشمارند، که بعضی از
مفسرین آنان را به
ملائکه تفسیر کرده‌اند، که شمارشگر ایامند و بعید هم نیست که چنین باشد.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عادّین»، ج۳، ص۱۱۴.
