ظُهور (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظُهور (به ضم ظاء و هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای آشکار شدن، غلبه و بالا رفتن است.
ظاهِر از
اسماء حسنی است.
مشتقات
ظُهور که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
ظَهَرَ (به فتح ظاء، هاء و راء) به معنای نمايان؛
یَظْهَرُوا (به فتح یاء، سکون ظاء و فتح هاء) به معنای بالا روند؛
الظَّاهِرُ (به فتح ظاء و کسر هاء) به معنای پيدا است.
ظُهور به معنای آشکار شدن، غلبه و بالا رفتن است.
به مواردی از
ظُهور که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ اِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها) (
زینت خود را -جز آن مقدار از آن كه نمايان است- آشكار ننمايند.)
(کَیْفَ وَ اِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ لا یَرْقُبُوا فِیکُمْ اِلًّا وَ لا ذِمَّةً) (چگونه پيمان
مشرکان ارزش دارد، در حالى‌كه اگر بر شما غالب شوند، نه رعايت خويشاوندى با شما را مى‌كنند و نه پيمان را؟!)
(فَمَا اسْطاعُوا اَنْ یَظْهَرُوهُ) (قادر نبودند از آن بالا روند.)
آیات فوق به ترتیب به معنی بروز، غلبه و بالا رفتن است.
(هُوَ الْاَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ) (اوست اوّل و آخر و پيدا و پنهان.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ظهور»، ج۴، ص۲۷۶.
