ظَلَّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظَلَّ:(ظَلَ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا) «ظَلَّ» (به فتح ظاء و تشدید لام) به معنای دوام و پیوستگی، و همچنین به معنای صار و گردیدن آمده است.
اين
آیه به بخشى از بدعت‌هاى شوم و عادات زشت مشركان مى‌پردازد تا
دلیل ديگرى باشد براى محكوم ساختن
شرک و بت‌پرستى، و در همين رابطه مى‌فرمايد: هنگامى كه به يكى از آن‌ها بشارت دهند
خدا دخترى به تو داده آن‌چنان از فرط ناراحتى چهره‌اش تغيير مى‌كند كه صورتش سياه مى‌شود و مملو از خشم مى‌گردد.
به موردی از کاربرد «ظَلَّ» در قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأُنثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظيمٌ) «و هنگامى كه به يكى از آن‌ها بشارت دهند
دختر نصيب تو شده، صورتش از فرط ناراحتى سياه مى‌شود؛ و بشدّت خشمگين مى‌گردد.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند: معناى آيه اين است كه حال مشركين چنين است كه وقتى به يكى از ايشان مژده مى‌دهند كه همسرت دختر زاييده با اين‌كه همين دختر را شبيه و همجنس خدا مى‌داند، چهره‌اش از اندوه سياه مى‌شود، درحالى كه دلش مملو از اندوه و
خشم است، چون نه تنها دختردارى را دوست نمى‌دارد، بلكه از آن ننگ هم دارد، اما همين دختر را براى خدا مى‌پسندد. در اين آيه دوباره مشركين غايب به حساب آمده‌اند. و اين التفات براى آن است كه رو از ايشان گردانيده به ما بفرمايد اين مشركين چنين سيره ننگينى و چنين روش زشتى دارند، تا ما از روش آن‌ها تعجب كنيم.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ظل»، ج۳، ص ۶۱.
