معانی به دست آمده از ظهور الفاظ، ظاهر الفاظ نامیده میشود که وضع لفظ، قرینه خاص یا قرینهعام، تبادر و اجرای اصول لفظی مرادی از راههای تشخیص ظاهر لفظ میباشد.
هر گاه لفظی سبب ظن در نوع عقلا به معنایی شود، آن معنا را " معنای ظاهر" آن لفظ میگویند؛ بنابراین، ظواهر الفاظ یعنی معناهایی که الفاظ در آنها ظهور دارد.
اگر قرینهعام یا خاص بر اراده یک معنا از لفظی آورده شود این قرینه سبب ظهور لفظ در آن معنا میگردد. البته آوردن قرینه در جایی لازم است که یا لفظ در غیر معنایی که برای آن وضع شده است، استعمال گردد و یا لفظ برای بیشتر از یک معنا و جداگانه وضع شده باشد.