• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ظفر (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ظَفَر (به فتح ظاء و فاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای نجات و غلبه است. حضرت علی (علیه‌السلام) در حکمت ۳۲۸ از این واژه استفاده نموده است.



ظَفَر به معنای نجات و غلبه آمده است. «ظَفِرَ فلانٌ‌ المَطلوبَ‌ ظفراً: فازَ بهِ‌ و غَلَب»
راغب اصفهانی گوید: اصل آن از «ظَفِرَ عَلَيه» است یعنی ناخنش را در بدن او فرو برد.


• امام (صلوات‌الله‌علیه) در حکمت ۳۲۸ فرموده است:«مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الاِْثْمُ بِهِ، وَالْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ» «غلبه نکرده آن‌که گناه به وسیله او غلبه کرده باشد و آن‌که به وسیله شرّ غالب شده مغلوب است.» (شرح‌های حکمت: ) و شاید آن به معنی نجات باشد.
«ظُفُر» (مثل عنق و قفل) به معنی ناخن در «نهج» نیامده است.


این ماده چند بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۹۱.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۳۸۷.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۴۳۹.    
۴. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن-دار القلم، ج۱، ص۵۳۵.    
۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۵۵، حکمت ۳۲۸.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص، حکمت ۳۲۷.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص، حکمت ۳۲۷.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۱۹.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۶.    
۱۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۶.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۴، ص۶۳۹.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۴۱۵.    
۱۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۲۳۹.    
۱۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۳۸۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ظفر»، ج۲، ص۶۹۱.    






جعبه ابزار