طیّب (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طیب (قرآن) به یکی از اوصاف
قرآن کریم اطلاق می‌شود.
«طیب» در لغت به معنای پاکیزه، دلپذیر و خوشایند است. راغب می‌گوید: «طیب آن است که
حواس و نفس از آن لذت می‌برد».
کلمه «طیب» در آیه ۲۴
سوره حج را از اسامی و صفات
قرآن برشمرده‌اند: (وهدوا الی الطیب من القول) «و به سوی سخنان پاکیزه هدایت می‌شوند».
قرآن را از آن رو «طیب» نامیده‌اند که از هر عیب و نقصانی پاک و منزه است و هر کس آن را بشنود یا بخواند، از آن لذت می‌برد.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «طیب».
