طیب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَیّب مقابل خبیث است.
واژه
طیّب در
قرآن کریم، صفت خوردنیها و آشامیدنیها
اشخاص، همچون مؤمن
رفتارها و گفتارها
مکانها
و غیر آنها از قبیل
خاک قرار گرفته است.
منظور در این نوشتار، کاربرد نخست است.
خوردنی و آشامیدنی
طیّب یعنی آنچه که طبع غالب انسانها در مناطق و زمانهای مختلف با نژادها و آیینهای متفاوت از آن تنفر ندارد؛ بلکه از خوردن و نوشیدن آن لذّت میبرد.
البته
طیّب در معنای حلال، پاک و نیز چیزی که وجودش برای انسان زیانی ندارد، مانند هوای مطبوع و معتدل نیز به کار رفته است و به چنین هوایی هوای
طیّب گفته میشود.
در مقام نقل حدیث از امامان علیهم السّلام، چنانچه از عنوان «
طیّب» استفاده شود، مراد
امام هادی علیه السّلام است.
از احکام عنوان یاد شده در باب اطعمه و اشربه سخن گفتهاند.
خداوند در قرآن کریم، در آیات متعدد از
حلال بودن
طیّبات سخن گفته است.
چنان که در آیات زیادی به روزی دادن
طیّبات به بندگان اشاره کرده
و فرستادگان خود را به خوردن
طیّبات دستور داده
و از بهره گرفتن از خبائث (خبیث) منع کرده است.
برای تشخیص
طیّب از خبیث در مواردی که شرع مقدس بدان تصریح نکرده است، به
عرف متوسط عرف بدور از
افراط و
تفریط که نه اهل دقت در حدّ
وسواس است و نه بی مبالات و مسامحه گر رجوع میشود.
در موارد شک نیز
اصل حلیّت جاری میگردد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، ج۵، ص۲۴۶، برگرفته از مقاله«طیب».