• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طُوَیً‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: طُوَیً‌ (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: طُویً (لغات‌قرآن).
دیگر کاربردها: طوی (ابهام‌زدایی).


طُوَیً‌ (به ضمّ طاء)، از واژگان قرآن کریم، نام مکانی است که دو بار در قرآن کریم به کار رفته، و چون محل آمدن وحی به حضرت موسی (علیه‌السلام) است قهرا قسمتی از صحرای سینا می‌باشد.


طُوَیً‌
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۵۶-۲۵۷.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۳۴.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۷۸.    
نام مکانی است دو بار در قرآن کریم به کار رفته، و چون محل آمدن وحی به حضرت موسی (علیه‌السلام) است قهرا قسمتی از صحرای سینا می‌باشد. در اقرب الموارد گوید: طوی به کسر و ضم (ط) وادیی است در شام، منصرف و غیر منصرف می‌آید.
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده طُوی.


(فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ اِنَّکَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ‌ طُویً‌)
[۵] طه/سوره۲۰، آیه۱۲.    
(من پروردگار تو هستم؛ كفش‌هايت را بيرون آر، كه تو در سرزمين مقدّس «طوى‌» هستى.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۲.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۳.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲.    
[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۴.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳.    

(اِذْ ناداهُ رَبُّهُ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ‌ طُویً‌)
[۱۱] نازعات/سوره۷۹، آیه۱۶.    
(در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس «طوى» ندا داد و گفت.)
[۱۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۴.    
[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۸۷.    
[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۰۳.    
[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۵۶.    
[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۷۶.    

ظاهرا آن نام همان وادی است و «طُویً» بیان است از «بِالْوادِ» و چون محل آمدن وحی به حضرت موسی (علیه‌السلام) است قهرا قسمتی از صحرای سینا می‌باشد.

این کلمه فقط در دو موضع فوق از قرآن آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۵۶-۲۵۷.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۳۴.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۷۸.    
۴. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده طُوی.
۵. ↑ طه/سوره۲۰، آیه۱۲.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۲.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۳.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲.    
۹. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۴.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳.    
۱۱. ↑ نازعات/سوره۷۹، آیه۱۶.    
۱۲. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۴.    
۱۳. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۸۷.    
۱۴. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۰۳.    
۱۵. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۵۶.    
۱۶. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۷۶.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طوی»، ج۴، ص۲۵۶-۲۵۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره طه | واژه شناسی واژگان سوره نازعات
جعبه ابزار