طَیْر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَيْر: (أَ وَ لَمْ يَرَوا إِلَى الطَّيْرِ) «طَيْر» از مادّه
«طَيَران» جمع
«طائر» است،
و لذا فعل و وصف آن به صورت جمع آمده و اين كه بعضى تصور كرده‌اند «طير» مفرد است بر خلاف تصريح ارباب لغت مى‌باشد.
(أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ) (آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان است، و بالهاى خود را گسترده و جمع مى‌كنند، نگاه نكردند؟! جز خداوند رحمان كسى آنها را برفراز
آسمان نگه نمى‌دارد، چرا كه او به هر چيز بيناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور از اينكه طير فوق انسانها باشند اين است كه بالاى سر انسان در هوا پرواز مى‌كنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طَیْر»، ص۳۵۹.
