طَهُور (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَهُور:(وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَرابًا طَهورًا) «طَهُور» از مادّه
طهر به معنای چيزى است كه هم
پاک است و هم پاک‌كننده.
آیه مورد بحث درباره
شراب مخصوص بهشتى است كه آن نيز پاک‌كننده و حيات‌بخش است، به اين ترتيب اين شراب، جسم و
روح انسان را از هرگونه آلودگى و ناپاكى
پاک مى‌كند و آن‌چنان روحانيت و نورانيت و نشاط به او مى‌بخشد كه وصفش در هيچ عبارتى نمى‌گنجد، حتى در حديثى از
امام صادق (علیه السلام) نقل شده است:
«يُطَهِّرُهُمْ عَنْ كُلِّ شَىْءٍ سِوَى اللّه» قلب و
جان آن‌ها را از همه چيز جز
خداوند پاک مى‌كند.
پرده‌هاى
غفلت را مى‌درد، حجاب‌ها را از بين مى‌برد و انسان را شايسته حضور دائم در جوار
قرب خدا مى‌كند، نشئه اين شراب طهور از هر نعمتى برتر و از هر موهبتى بالاتر است.
به موردی از کاربرد «طَهُور» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلّوا أَساوِرَ مِن فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَرابًا طَهورًا) «بر اندام آن‌ها (بهشتيان) لباس‌هايى است از حرير نازک سبز
رنگ، و از ديباى ضخيم، و با
دست
بندهايى از
نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‌نوشاند.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهوراً) خدايشان شرابى به ايشان نوشانيد كه طهور بود، يعنى در پاكى به حد نهايت بود، شرابى بود كه هيچ قذارت و پليدى را باقى نمى‌گذاشت، و يكى از قذارت‌هاى درونى آدمى
غفلت از
خدای سبحان، و بى‌توجهى به اوست، پس ابرار كه اين شراب طهور را نوشيدند محجوب از پروردگارشان نيستند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طهور»، ج۳، ص ۳۹.
