طَرْء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَرْء (به فتح طاء و سکون راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آمدن از دور به طور ناگهان است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره این‌که چرا مردم از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از مطالب شرعی سوال نمی‌کردند از این واژه استفاده نموده است.
این ماده یک بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
طَرْء به معنای آمدن از دور به طور ناگهان آمده است.
«
عَلى القَوم طَرْءاً و طُروْءاً: جاءَ عَلَيهِم مِن بَلَد بَعيدٍ فجاَةً.»
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره این‌که همه از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از مطالب شرعی سوال نمی‌کردند فرموده:
«حَتَّى إِنْ كانوا لَيُحِبّونَ أَنْ يَجِيءَ الاَْعْرابيُّ أَوْ الطّارِىءُ، فَيَسَأَلَهُ حَتَّى يَسْمَعوا.» یعنی «حتّی که خوش داشتند عرب بیابانی یا آنکه از دور به ناگهان می‌آید بیاید و سوال کند تا آنها بشنوند.»
این ماده یک بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طرء»، ج۲، ص۶۷۲.
