طه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طه (به فتح طاء و کسر هاء، یا به کسر هر دو، یا به فتح هر دو) از
واژگان قرآن کریم و از
حروف مقطعه قرآن است.
که درباره خواندن این دو حرف و معنای آنها اقوال و گفتگوهای زیاد هست.
بعضی آن‌را به فتح طاء و کسر هاء، بعضی به کسر هر دو، و بسیاری به فتح هر دو خوانده‌اند.
طبق نقل بعضی، طاء مختصر کلمه طور و هاء مختصر کلمه
هدایت است.
این دو حرف نماینده تمام مطالب
سوره طه می‌باشد.
طه در
تفسیر الکشاف گوید: ابوعمرو طاء را با تفخیم و هاء را با اماله خوانده بقیّه هر دو را با اماله (طاها) خوانده‌اند.
درباره خواندن این دو حرف و معنای آنها اقوال و گفتگوهای زیاد هست.
بعضی آن‌را به فتح طاء و کسر هاء، بعضی به کسر هر دو، و بسیاری به فتح هر دو خوانده‌اند.
به نظر صاحب کتاب
دیوان دین طاء مختصر کلمه طور و هاء مختصر کلمه هدایت است.
این دو حرف نماینده تمام مطالب سوره طه می‌باشد و این کلمه عنوان این سوره است.
عنوانی کزان بهتر و جامع‌تر و مانع‌تر نیست.
گفته موضوع سوره، داستان پیغمبری
موسی (علیه‌السّلام) است.
داستان
کوه طور و هدایت شدن وی به جانب آتش که از قلّه طور به نظر آورد.
بعد از آن به طور رفت،
خدا با او سخن گفت و به جانب
فرعون هدایت شد تا او را هدایت کند.
به موردی از
طه که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(طه • ما اَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی) (طه • ما
قرآن را بر تو نازل نكرديم كه خود را سخت به زحمت بيفكنى!.)
ناگفته نماند: اگر
طه نام آن حضرت باشد تسمیه از جانب خداست، وگرنه قبلا چنین نامی برای آن حضرت معلوم نبود و باید دید این لفظ چه معنائی دارد که خدا آن حضرت را با آن نامیده و اگر اشاره به طور و هدایت باشد، می‌شود گفت: منظور آن است، ای رسول حق طور و هدایت موسی را ببین که چطور بالاخره موسی موفق شد، بدان که قرآن برای مشقت تو نیست بلکه تذکاری است، تو هم بالاخره در ترویج آن موفق خواهی بود. بقیه مطلب در
«عسق»است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طه»، ج۴، ص۲۴۱-۲۴۰.
