• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طلح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: طلح (مقالات مرتبط).

طَلْح (به فتح طاء و سکون لام) از واژگان قرآن کریم، به درخت موز گفته می‌شود. لغت‌شناسان معانی دیگری هم برای آن ذکر کرده‌اند.



طَلْح به درخت موز گفته می‌شود. راغب اصفهانی می‌گوید: طلح درختی است که واحد آن طلحه است. در الصحاح و النهایه گفته: درخت بزرگی است از جنس درختان بزرگ. در اقرب الموارد اضافه کرده که شتر آن‌را می‌چرد.
[۶] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده طلح.
در قاموس المحیط و اقرب الموارد از جمله معانی آن‌را میوه و موز ذکر کرده‌اند.
[۸] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده طلح.
در مجمع البیان از ابن عباس و غیره نقل کرده که آن درخت موز است. به قولی درختی است که سایه خنک و گوارائی دارد. بعضی درخت‌ ام غیلان گفته‌اند که دارای گل‌های خوب و عطر مطبوعی است.


(فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ • وَ طَلْحٍ‌ مَنْضُودٍ) «آنها در کنار سدر مخصوصی‌اند بی‌خار یا شاخه‌اش از کثرت میوه خم شده و در کنار درخت موز بخصوصی‌اند که میوه‌اش روی هم چیده شده.»
اهل سنت از حضرت علی (علیه‌السّلام) نقل کرده‌اند که: مردی در محضرش‌ «وَ طَلْحٍ‌ مَنْضُودٍ» خواند فرمود: طلح منضود چیست؟! آن «طلع» است چنانکه فرموده: «وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِیمٌ» گفتند: آیا آن‌را عوض نمی‌کنی؟ فرمود قرآن امروز دیگر دست خورده نمی‌شود، این سخن را حضرت مجتبی (علیه‌السّلام) و قیس بن سعد نیز از آن حضرت نقل کرده‌اند. اصحاب ما آن‌را از یعقوب روایت کرده‌اند که گوید: به حضرت صادق (علیه‌السّلام) گفتم: «وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ» فرمود: نه و طلع منضود.
به‌نظر می‌آید طلح درخت موز است، چنانکه در تفسیر صافی و تفسیر المیزان نیز اختیار کرده‌اند و نضد به معنی چیدن چیزی بالای یکدیگر است. به هر حال: طلح نکره است نمی‌شود با موزهای دنیا قیاس کرد.


طلح در کلام اللّه فقط یکبار آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۲۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۲.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۲.    
۴. جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۳۸۷.    
۵. ابن اثیر، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۳، ص۱۳۱.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده طلح.
۷. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۳۲.    
۸. شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده طلح.
۹. شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۳.    
۱۰. ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۳۲.    
۱۱. واقعة/سوره۵۶، آیه۲۸ و ۲۹.    
۱۲. قمی مشهدی، محمدرضا، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، ج۱۳، ص۲۹.    
۱۳. فیض کاشانی، تفسیر صافی، ج۷، ص۹۰.    
۱۴. علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲۳.    
۱۵. علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۱۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طلح»، ج۴، ص۲۲۹.    






جعبه ابزار