طغیانگری قوم ثمود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از
مصادیق طغیانگران که در
آیات قرآن به آنها اشاره شده، «قوم ثمود» هستند.
ثمود، از
طغيان‌گران هلاك شده به دست خداوند:
۱. «وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ • فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ؛
و نيز در سرگذشت قوم ثمود عبرتى است آنگاه كه به آنان گفته شد: مدتى كوتاه بهره‌مند باشيد (و سپس منتظر
عذاب) آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و
صاعقه آنان را فراگرفت در حالى كه نگاه مى‌كردند (بى‌آنكه قدرت دفاع داشته باشند).»
۲. «وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُولى • وَ ثَمُودَ فَما أَبْقى • وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغى؛
و آيا به
انسان نرسيده است كه در كتب انبياى پيشين آمده اينكه خداوند قوم عاد نخستين را به كيفر اعمالشان هلاك كرد؟ و همچنين قوم ثمود را، و كسى از آنان را باقى نگذارد! و نيز
قوم نوح را پيش از آنها، چرا كه آنان از همه ظالم‌تر و طغيانگرتر بودند!»
۳. «وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ • الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ؛
و قوم ثمود كه صخره‌هاى عظيم را از كنار دره مى‌بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‌ساختند). همان كسانى كه در شهرها
طغيان كردند.»
۴. «كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها • فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها • فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها؛
قوم ثمود بر اثر طغيانشان، پيامبر خود را
تکذیب كردند، و پيامبر خدا
صالح به آنان گفت: ناقه و معجزه خداوند را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد). ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها و سرزمينشان را بخاطر گناهشان درهم كوبيد و با خاك يكسان كرد.»
طغيان‌گرى قوم ثمود، با سرپيچى از فرمان خداوند و پى كردن
ناقه صالح:
«فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَ عَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قالُوا يا صالِحُ ائْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ؛
سپس ناقه را پى كردند، و از فرمان پروردگارشان سرپيچيدند؛ و گفتند: اى صالح! اگر تو از فرستادگان خدا هستى، آنچه را از عذاب الهى به ما وعده مى‌دهى، بياور!»
درخواست
کافران طغيان‌گر قوم ثمود از
صالح علیه‌السلام براى به اجرا درآوردن تهديدهايش:
«قالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا بِالَّذِي آمَنْتُمْ بِهِ كافِرُونَ • فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَ عَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قالُوا يا صالِحُ ائْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ؛
مستكبران گفتند: (ولى) ما به آنچه شما به آن ايمان آورده‌ايد، كافريم. سپس ناقه را پى كردند، و از فرمان پروردگارشان سرپيچيدند؛ و گفتند: اى صالح! اگر تو از فرستادگان خدا هستى، آنچه را از عذاب الهى به ما وعده مى‌دهى، بياور!»
تحريك شدن بدبخت ترين فرد قوم ثمود، به
طغيان در برابر رسول الهى:
«كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها • إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها؛
قوم ثمود بر اثر طغيانشان، پيامبر خود را تكذيب كردند، آنگاه كه شقى‌ترين آنها به پاخاست.»
قوم ثمود، مشوّق شقى‌ترين فرد خود، به
طغيان در برابر فرستاده الهى:
«كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها • إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها؛
قوم ثمود بر اثر طغيانشان، پيامبر خود را تكذيب كردند، آنگاه كه شقى‌ترين آنها به پاخاست.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۱۸۲، برگرفته از مقاله «مصادیق طغیانگران (قوم ثمود)».
