طروّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَرُوّ (به فتح طاء و ضم راء) و
إِطْرَاء (به کسر الف و فتح راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مبالغه در
مدح است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه به
مالک اشتر و در
صفّین در ضمن کلامی به یارانش از این واژه استفاده نموده است.
طَرُوّ و
إِطْرَاء به معنای مبالغه در مدح آمده است.
«اطْرَاءً: اَحسَنَ الثناءَ عَلَیهِ و بالَغَ فی مَدحهِ اَو مَدحهُ باَحسَنِ ما فیهِ»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در صفّین در ضمن کلامی به یارانش فرمود:
«وَقَدْ كَرِهْتُ أَنْ يَكُونَ جَالَ فِي ظَنِّكُمْ أَنِّي أُحِبُّ الاِْطْرَاءَ، وَاسْتَِماعَ الثَّنَاءِ، وَلَسْتُ ـ بِحَمْدِ اللهِ ـ كَذلِكَ» «خوش ندارم که در
ظنّ یکی از شما خطور کرده باشد که من مبالغه در مدح یا مدح را دوست دارم، بحمد الله چنین نیستم،»
(شرح‌های خطبه:
)
چهار بار نیز در فرمان مالک آمده است:
«وَحُبَّ الاِْطْرَاءِ - كَثْرَةَ الاِطْرَاءِ - لاَ يَزْدَهِيهِ إطْرَاءٌ - عَلَى أَلاَّ يُطْرُوكَ»•
«بِمَا يُعْجِبُكَ مِنْهَا، وَحُبَّ الاِْطْرَاءِ»(مبادا
تملّق را دوست بدارى.)
(شرح‌های خطبه:
)
•
«فَإِنَّ كَثْرَةَ الاِطْرَاءِ تُحْدِثُ الزَّهْوَ» (زيرا مدح و ستايش بيش از حد،
عجب و خودپسندى به بار مى‌آورد.)
(شرح‌های خطبه:
)
•
«وَ أَصَرَمَهُمْ عِنْدَ اتِّضَاحِ الْحُكْمِ، مِمَّنْ لاَ يَزْدَهِيهِ إطْرَاءٌ» (از كسانى كه ستايش فراوان آنها را فريب ندهد و تمجيدهاى بسيار، آنان را متمايل به جانب مدح كننده نسازد)
(شرح‌های خطبه:
)
•
«ثُمَّ رُضْهُمْ عَلَى أَلاَّ يُطْرُوكَ» (آنان را طورى تربيت كن كه ستايش بى حد از تو نكنند.)
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده پنج بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طروّ»، ج۲، ص۶۷۵.
