طبقه دوم قاریان در یک تقسیم بندی، کسانی هستند که حیات پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را درک کرده، ولی قرآن را از صحابه نخستین فراگرفته‌اند. بنابراین، از شاگردان طبقه اول به شمار آمده، عموما از تابعان هستند و معروف ترینشان در شهرهای مکه ، مدینه ، کوفه ، بصره و شام حوزه‌های قرائت داشتند و قرآن را آموزش می‌دادند. در این پنج شهر، مصاحف عثمانی وجود داشت.
علقمة بن قیس، اسود، مسروق، عبیده، عمرو بن شرحبیل، حارث بن قیس، ربیع بن خثیم، عمرو بن میمون، ابوعبدالرحمان سلمی ، زر بن حبیش، عبید بن نضله، سعید بن جبیر، نخعی و شعبی.
استاد معرفت بنا بر تقسیم بندی دیگری اسامی طبقه دوم قاریان را به این صورت معرفی می‌کند: ۱. عبدالله بن عباس (م ۶۸ ق)؛ ۲. ابوالاسود دؤلی (م ۶۹ ق)؛ ۳. علقمة بن قیس کوفی (م ۶۲ ق)؛ ۴. عبدالله بن سائب مخزومی (م ۷۰ ق)؛ ۵. اسود بن یزید نخعی (م ۷۵ ق)؛ ۶. ابوعبدالرحمان سلمی (م ۷۴ق)؛ ۷. عبدالله بن عیاش بن ابی ربیعه مخزومی (م ۶۴ ق)؛ ۸. مسروق بن اجدع همدانی (م ۶۲ ق)؛ ۹. زر بن حبیش اسدی (۶۳ ق)؛ ۱۰. ابوالعالیه رفیع بن مهران ریاحی (م ۹۳ ق)؛ ۱۱. عبید بن فضیلة خزاعی کوفی (م ۷۴ ق)؛ ۱۲. عمرو بن شرحبیل همدانی ، ابومیسره کوفی (۶۳ ق).
