• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طامَّه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





طامَّة (به فتح طاء و میم) از واژگان قرآن کریم و از نام‌های قیامت است. این واژه یک بار قرآن به کار رفته است.



طامَّة از نام‌های قیامت و اصل آن غلبه و تجاوز است، در مثل آمده: «جَوَی الْوَادِی‌ فَطَمَ‌ عَلَی الْقُرَی» سیل جاری شد و قریه‌ها را زیر آب گرفت. علی هذا علت تسمیه قیامت به طامّة آن است که بر هر چیز غلبه و برتری کند، چنانکه به عنوان احاطه بر همه چیز فرموده: (هَلْ اَتاکَ حَدِیثُ الْغاشِیَةِ) (آيا داستان غاشیه [روزى كه وحشت آن همه را فرا مى‌گيرد] به تو رسيده است؟!) که غاشیه به معنی احاطه کننده و پوشاننده است. در النهایه اصل طم را کثرت و بزرگی گفته است.


(فَاِذا جاءَتِ‌ الطَّامَّةُ الْکُبْری‌ • یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْاِنْسانُ ما سَعی‌) «چون حادثه بزرگ که بر همه غالب است، آید، آن روز انسان کار خود را یاد کند.»


این لفظ فقط یکبار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۳۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۰۷.    
۴. غاشیة/سوره۸۸، آیه۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۲.    
۶. ابن اثیر، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۳، ص۱۳۹.    
۷. نازعات/سوره۷۹، آیه۳۴ و ۳۵.    
۸. علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۹۱.    
۹. علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۰۹.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۶۱.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۸۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طامّة»، ج۴، ص۲۳۸.    






جعبه ابزار