طائِفَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طائِفه (به فتح طاء و کسر همزه)، از
واژگان قرآن کریم، به معنای قسمتی از مردم و قطعه‌ای از شی‌ء است.
طائِفه قسمتی از مردم و قطعه‌ای از شی‌ء است، ولی در
قرآن به معنای دوم بکار نرفته است.
•
(وَدَّتْ طائِفَةٌ مِنْ اَهْلِ الْکِتابِ لَوْ یُضِلُّونَکُمْ) (جمعى (از
اهل کتاب از
یهود)، دوست داشتند و آرزو مى‌كردند شما را
گمراه كنند...)
شیخ طبرسی فرموده: در اصل و تسمیه آن دو قول است، یکی آنکه طائفه مثل رفقائی است که از جمله کارشان
سفر و طواف در شهرهاست، دیگری آنکه: طائفه جماعتی است که با آنها حلقه و دائره‌ای تشکیل می‌شود که به دور آن می‌گردند.
•
(اَنْ تَقُولُوا اِنَّما اُنْزِلَ الْکِتابُ عَلی طائِفَتَیْنِ مِنْ قَبْلِنا) (...بگوييد: «كتاب آسمانى تنها بر دو طايفه پيش از ما [
يهود و نصارى] نازل شده بود...)
مراد دو طائفه
یهود و
نصاری هستند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طائفه»، ج۴، ص۲۵۰-۲۵۲.
