• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طائِف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: طائف (ابهام‌زدایی).


طائِف (به فتح طاء و کسر همزه)، از واژگان قرآن کریم، به معنای طواف کننده و نیز به معنای حادثه و بلا آمده است.



طائِف به معنای طواف کننده است و همچنین به معنای حادثه و بلا نیز آمده است. راغب اصفهانی گوید: به خیال و جنّ و حادثه به طور استعاره طائف گویند، که وسوسه شیطانی به دور انسان (در عالم خیال) می‌گردد تا اغفالش کند.


(اِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا اِذا مَسَّهُمْ‌ طائِفٌ‌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا) (پرهيزگاران هنگامى كه گرفتار وسوسه‌های شیطان شوند، به یاد خدا و پاداش و کیفر او مى‌افتند...) طائف شیطان‌ وسوسه او است.
در آیه‌ (فَطافَ‌ عَلَیْها طائِفٌ‌ مِنْ رَبِّکَ) (امّا عذابى فراگير از سوى پروردگارت شب هنگام بر باغ آنها فرود آمد...) به حادثه و بلا طائف گفته شده، از «عَلَیْها» به نظر می‌آید که بلای آسمانی بوده است.
(وَ عَهِدْنا اِلی‌ اِبْراهِیمَ وَ اِسْماعِیلَ اَنْ طَهِّرا بَیْتِیَ‌ لِلطَّائِفِینَ‌ وَ الْعاکِفِینَ) (...و از ابراهیم و اسماعیل پيمان گرفتيم كه: «خانه مرا براى طواف كنندگان و مجاوران و ركوع‌ كنندگان سجده‌گزار [نمازگزاران‌] پاكيزه سازيد.) (وَ طَهِّرْ بَیْتِیَ‌ لِلطَّائِفِینَ‌ وَ الْقائِمِینَ) (...و خانه‌ام را براى طواف‌ كنندگان و قيام‌ كنندگان و ركوع‌ كنندگان سجده‌گزار از آلودگى بت‌ها و از هرگونه آلودگى پاک ساز.) به قرینه‌ «الْعاکِفِینَ» و «الْقائِمِینَ» می‌توان فهمید که مراد «الطّائفین» کسانی‌اند که از شهرهای دیگری برای زیارت می‌آیند، چنانکه راغب اصفهانی نیز چنین گفته و از سعید بن جبیر نقل شده است، در این صورت مراد از عاکفین و قائمین اقامت کنندگان در مکّه‌اند، و اینکه اکثر مفسّران طائفین را طواف کنندگان گفته‌اند درست به نظر نمی‌آید یعنی: خانه مرا پاک گردان هم برای اهل مکه و هم برای اهل آفاق. در اقرب الموارد گوید: «طاف فی البلاد: جال و سار».
[۲۵] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده طوف.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۵۰-۲۴۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۳۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۹۰.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۳۱.    
۵. اعراف/سوره۷، آیه۲۰۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۷۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۸۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۴۹۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۱۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۴۸.    
۱۱. قلم/سوره۶۸، آیه۱۹.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۵.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۷۴.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۲۵.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۹۲.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۲۲۷.    
۱۷. بقره/سوره۲، آیه۱۲۵.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۹.    
۱۹. حج/سوره۲۲، آیه۲۶.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۵.    
۲۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۳۱.    
۲۲. ابن کثیر، تفسیر ابن کثیر، ج۱، ص۲۹۵.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۸۲.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۴۵.    
۲۵. شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده طوف.



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طائِف»، ج۴، ص۲۵۰-۲۴۹.    






جعبه ابزار