ضَیر (مفردات‌قرآن)

ضَیر (به فتح ضاد) از واژگان قرآن کریم به معنای‌ ضرر رساندن است.

ضَیر به معنای‌ ضرر رساندن است.
«ضَارَهُ الْاَمْرُ ضَیْراً: اَضَرَّ بِهِ»

به موردی از ضَیر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(قالُوا لا ضَیْرَ اِنَّا اِلی‌ رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ.)
«گفتند: در این‌که ما را بکشی ضرری نیست که ما در آن صورت به سوی پروردگار خویش بر می‌گردیم.»

شیخ طبرسی آن‌را ضرر فرموده و ضیر و ضرّ را یکی می‌داند.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ضیر»، ج۴، ص۲۰۳.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۳.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۳۷۲.
۴.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۳۲۵.
۵.	↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۵۰.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۸۵.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۷۶.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۲۰.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۹۶.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۲۸.