ضلالت و بدعت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از عوامل
ضلالت که در
آیات قرآن به آن اشاره شد،
بدعت است.
بدعت‌گذارى در
احکام دين، عامل گمراهى:
۱. «وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلَّا مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ قَدْ خَسِرَ • الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلادَهُمْ ... وَ حَرَّمُوا ما رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِراءً عَلَى اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا وَ ما كانُوا مُهْتَدِينَ؛
و گفتند: اين
چهارپایان و
زراعت كه مخصوص بتهاست، براى همه ممنوع است؛ و جز كسانى كه ما بخواهيم- به گمان آنها- نبايد از آن بخورند. و اينها چهارپايانى است‌كه سوار شدن بر آنها
حرام شده است. و چهارپايانى داشتند كه هنگام
ذبح،
نام خدا را بر آن نمى‌بردند، و به خدا
دروغ مى‌بستند؛ و مى‌گفتند: اين احكام، همه از ناحيه اوست. بزودى خدا آنها را به سزاى افتراهايى كه مى‌بستند
کیفر مى‌دهد. به يقين كسانى كه فرزندان خود را كشتند ... و آنچه را خدا به آنها
روزی داده بود، برخود حرام كردند؛ و بر خدا افترا بستند. آنها گمراه شدند؛ و
هدایت نيافتند.»
۲. «وَ مِنَ الْإِبِلِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْبَقَرِ اثْنَيْنِ قُلْ آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنْثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحامُ الْأُنْثَيَيْنِ أَمْ كُنْتُمْ شُهَداءَ إِذْ وَصَّاكُمُ اللَّهُ بِهذا فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً لِيُضِلَّ النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ؛
و از
شتر دو
زوج (
نر و ماده)، و از
گاو هم دو زوج (نر و ماده)؛ بگو: «يا خداوند نرها را حرام كرده يا ماده‌ها را؟! يا آنچه را
شکم ماده‌ها در برگرفته؟! يا هنگامى كه خدا شما را به اين موضوع سفارش كرد، شما گواه بر اين تحريم بوديد؟! پس چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا دروغ مى‌بندد، تا از روى
جهل، مردم را گمراه سازد؟! خداوند هيچ‌گاه گروه
ستمکاران را هدايت نمى‌كند»
عوامل ضلالت (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۱۱۱، برگرفته از مقاله «عوامل ضلالت (بدعت)».
