• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ضبح (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: ضبح (مفردات‌قرآن).


ضبح: (وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً)
«ضبح» (بر وزن مدح) به معناى صداى نفس‌هاى تند و سريع اسب است، كه هنگام دويدن از او به گوش مى‌رسد.



(وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا) (سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ضبح به معناى صوتى است كه از نفس نفس زدن اسبان در حين دويدن شنيده مى‌شود، و آنچه معهود در ذهن همه و معروف در بين اهل لسان است، اين است كه اين كلمه در خصوص اسبان بكار مى‌رود، هر چند كه بعضى‌ ادعا كرده‌اند كه اين صدا براى بسيارى حيوانات ديگر نيز دست مى‌دهد، و به هر حال معناى آيه اين است كه: سوگند مى‌خورم به اسبان تيزتک، كه نفس نفس مى‌زنند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۰۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۹۰.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۶۴.    
۵. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۹.    
۷. آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۳۰، ص۲۱۵.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۵.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۳۵.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۰۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ضبح»، ص۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره عادیات | لغات قرآن




جعبه ابزار