ضبح (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضبح: (وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً) «ضبح» (بر وزن مدح) به معناى صداى نفس‌هاى تند و سريع اسب است، كه هنگام دويدن از او به گوش مى‌رسد.
(وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا) (سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
ضبح به معناى صوتى است كه از نفس نفس زدن اسبان در حين دويدن شنيده مى‌شود، و آنچه معهود در ذهن همه و معروف در بين اهل لسان است، اين است كه اين كلمه در خصوص اسبان بكار مى‌رود، هر چند كه بعضى
ادعا كرده‌اند كه اين صدا براى بسيارى حيوانات ديگر نيز دست مى‌دهد، و به هر حال معناى آيه اين است كه: سوگند مى‌خورم به اسبان تيزتک، كه نفس نفس مى‌زنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ضبح»، ص۹.
