• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صیص (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صیص (به کسر صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای حصن و قلعه است.
این واژه یک بار در قرآن کریم و در جریان جنگ خندق و یهودیان بنی قریظه‌ به کار رفته است.



صیص به معنای حصن و قلعه است.
هر آن‌چه به وسیله آن تحصن شود صیصه است، به این نظر به شاخ گاو و مهمیز خروس صیصه گفته‌اند. جمع آن صیاصی است.


به موردی از صیص که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - صَیاصِیهِمْ‌ (آیه ۲۶ سوره احزاب)

(وَ اَنْزَلَ الَّذِینَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ اَهْلِ الْکِتابِ مِنْ‌ صَیاصِیهِمْ‌)
«آنان‌که از اهل کتاب به یاری کفّار قریش برخاستند خدا آن‌ها را از قلعه‌هایشان به زیر آورد.»
مراد از اهل کتاب در آیه یهود بنی قریظه‌ هستند که پیمان عدم تعرّض با مسلمین را شکسته، در جنگ خندق با مشرکان هم‌دست شدند. پس از شکست کفّار در خندق، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یهود بنی قریظه را محاصره کرد و سعد بن معاذ به کشتن جنگجویان آن‌ها، اسارت بقیّه و غنیمت اموالشان رای داد.


این لفظ تنها یک بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۶۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۰۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۷۴.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۰۰.    
۵. احزاب/سوره۳۳، آیه۲۶.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۳۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۹۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۸۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۵۱.    
۱۰. احزاب/سوره۳۳، آیه۲۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صیص»، ج۴، ص۱۶۹.    






جعبه ابزار