• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صید (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: صید (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))
مقالات مرتبط: صید (مفردات‌قرآن)، صید.


صَيْد (به فتح صاد) از واژگان نهج البلاغه به معنای شکار کردن است. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره عاقبت تکبر از این واژه استفاده نموده است.


صَيْد
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۵۴.    
[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۸۹.    
به معنای شکار کردن آمده است. «يَصَادهُ‌ صَيْداً: قنصهُ‌ و اخذهُ‌ بحيلة»
[۳] أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ۳، ص۲۵۲.    


• امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره عاقبت تکبر فرموده است:«فَاللهَ اللهَ فِي ... وَسُوءِ عَاقِبَةِ الْكِبْرِ، فَإنَّهَا مَصْيَدَةُ إِبْلِيسَ الْعُظْمَى، وَمَكِيدَتهُ الْكُبْرَى»
[۴] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۶۳، خطبه ۱۹۲.    
[۵] عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۱۷۳، خطبه ۱۹۰.    
[۶] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۹۴، خطبه ۱۹۲.    
[۷] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۶۳.    
«خدا را خدا را در بدی عاقبت تکبر، آن تله بزرگ شیطان و حیله بزرگ‌تر اوست.»
«مصیده» چیزی‌که با آن شکار می‌شود، جمع آن «مصائد» است.
[۸] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۹۰.    


این ماده یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۵۴.    
۲. ↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۸۹.    
۳. ↑ أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ۳، ص۲۵۲.    
۴. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۶۳، خطبه ۱۹۲.    
۵. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۱۷۳، خطبه ۱۹۰.    
۶. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۹۴، خطبه ۱۹۲.    
۷. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۶۳.    
۸. ↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۹۰.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صید»، ج۲، ص۶۵۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان خطبه 192 نهج البلاغه
جعبه ابزار