صُعود (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صُعود:(سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً) «صَعود» (بر وزن كبود) به معناى مكانى است كه از آن بالا مى‌روند
و
«صُعود» (بر وزن قعود) به معناى «بالا رفتن» است. و از آن‌جا كه بالا رفتن از قله‌هاى مرتفع كار بسيار شاق و مشكلى است اين تعبير در مورد هر كار مشكل و پرزحمت به كار مى‌رود، و لذا بعضى آن را به عذاب الهى تفسير كرده‌اند.
بعضى گفته‌اند:
«صعود» كوهى است از
آتش در
جهنم، كه
انسان را مجبور مى‌كنند از آن بالا رود، يا اين كه كوهى است صعب العبور، با شيب تند و زياد كه وقتى از آن بالا مى‌رود سقوط مى‌كند. و به زير مى‌افتد، و اين موضوع پيوسته تكرار مى‌شود.
(سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا) (و به زودى او را مجبور مى‌كنم كه از قله زندگى بالا رود. پس او را به زير مى‌افكنم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ارهاق كه مصدر ارهق است به معناى فراگيرى به زور است و كلمه صعود به معناى گردنه صعب العبور كوه است. در اين جمله جزاى سوء و
عذاب تلخى را كه وى به زودى مى‌چشد به گرفتار شدن در دره‌اى صعب العبور تشبيه شده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «صَعود»، ص۳۳۴.
