• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صَیْف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صَیف (به فتح صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای تابستان است.



صَیف به معنای تابستان است.



به موردی از صَیف که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الصَّیْفِ‌ (آیه ۲ سوره قریش)

(لِاِیلافِ قُرَیْشٍ. اِیلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّیْفِ‌)
(نابودى فيل‌سواران به خاطر اين بود كه قریش به اين سرزمين مقدّس الفت گيرند و زمينه ظهور پیامبر فراهم شود. • الفت آنها به اين سرزمين و بازگشت آنها به آن‌جا در سفرهاى زمستانه و تابستانه.)
ربیع اسم بهار آمد خریف اسم خزان آن‌گه • شتاء و صیف بی‌شبهه زمستان است و تابستان



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۶۹-۱۷۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۹۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۸۳.    
۴. قریش/سوره۱۰۶، آیه۱ و ۲.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۰۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۲۸.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۹۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۲۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صیف»، ج۴، ص۱۶۹-۱۷۰.    






جعبه ابزار