• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صَیّب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: صَیّب (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: صیّب (لغات‌قرآن)، باران.


صَیّب (به فتح صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای باران و ابر است.


صَیّب
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۵۹.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۹۵.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۰۲.    
به معنای باران و ابر است. اصل آن صیوب است (به سکون یا و کسر واو) واو به یا قلب و در آن ادغام شده است، مثل سیّد و جیّد
[۴] شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۱، ص۱۱۶.    
تند بودن آن از لفظ استفاده می‌شود. در مجمع البیان آن‌را باران
[۵] شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۱، ص۱۱۶.    
و در مفردات و اقرب الموارد ابر مخصوص به بارش گفته است،
[۶] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۹۵.    
[۷] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده صیب.
مناسب آیه فوق ابر است.

(اَوْ کَصَیِّبٍ‌ مِنَ السَّماءِ فِیهِ ظُلُماتٌ)
[۸] بقره/سوره۲، آیه۱۹.    
«یا مثل باران سختی از آسمان که در آن ظلمات هست.»
(ما اَصابَکَ‌ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما اَصابَکَ‌ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِکَ...)
[۹] نساء/سوره۴، آیه۷۹.    
(آنچه از نيكى به تو مى‌رسد، از طرف خداست؛ و آنچه از بدى به تو مى‌رسد، از سوى خود توست..)
[۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۹۰.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۵۹.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۹۵.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۰۲.    
۴. ↑ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۱، ص۱۱۶.    
۵. ↑ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۱، ص۱۱۶.    
۶. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۹۵.    
۷. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده صیب.
۸. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۹.    
۹. ↑ نساء/سوره۴، آیه۷۹.    
۱۰. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۹۰.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صیّب»، ج۴، ص۱۵۹.    


رده‌های این صفحه : ابر | باران | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره بقره
جعبه ابزار