صَفْن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَفْن (به ضم صاد و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم است.
صافنات جمع
صافنه و آن اسبی است که بر سه پای ایستاد و گوشه سم چهارم به
زمین گذارد.
این لفظ فقط یک بار در
قرآن به کار رفته است.
صَفْن و
صافنات جمع
صافنه به معنای اسبی است که بر سه پای ایستاد و گوشه سم چهارم به زمین گذارد.
در
اقرب الموارد آمده:
«صَفَنَ الفَرَسُ صُفُوناً: قام علی ثلث قوائم و طرف حافر الرابعة»
به موردی از
صَفْن که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اِذْ عُرِضَ عَلَیْهِ بِالْعَشِیِّ الصَّافِناتُ الْجِیادُ) «آن‌گاه که وقت غروب اسبان با نشاط و تیز رو به او عرضه شدند.»
این لفظ فقط یک بار در قرآن به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صفن»، ج۴، ص۱۳۵.
