صَریْح (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

صَریح (به فتح صاد) از واژگان نهج البلاغه به کسی که دارای نسب صحیح است گفته می‌شود.

---

صَریح یعنی آشكار و آنكه داراى نسب صحيح است؛ مقابل لصیق که به کسی بدون نسب الحاق کنند.

---

موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - الصَّريحُ - نامه ۱۷ (معاویه)

امام (صلوات‌الله‌علیه) به معاویه نوشته است:
«وَ لا أَبوسُفْيانَ كَأَبی طالِب وَ لا المُهاجرُ كالطَّليقِ وَ لا الصَّريحُ كَاللَّصيقِ.»
«ابو‌سفیان مانند ابو‌طالب نیست، مهاجر که ما هستیم مانند طلقاء نیست. (اشاره به فاذهبوا انتم الطلقاء) و صریح مانند لصیق نیست.»
مراد از صَریح در این‌جا کسی است که از روی اعتقاد و اخلاص اسلام آورده و لصیق کسی که از روی نفاق و غرض دنیایی اسلام قبول کرده است.

---