صَدَقَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَدَقَه (به فتح صاد، دال و قاف) از
واژگان قرآن کریم، به معنای مالی است که
انسان در راه
خدا و قربة الی اللّه می‌دهد.
صدقه هم به
صدقه واجب و هم به
صدقه مستحب گفته می‌شود.
صَدَقَه چیزی است که انسان از مال خود قربة الی اللّه می‌دهد. و آن اعمّ از زکات است.
صدقه به واجب و مستحب هر دو گفته می‌شود ولی زکات فقط اسم واجب است.
به مواردی از
صَدَقَه که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(خُذْ مِنْ اَمْوالِهِمْ صَدَقَةً ) (از اموال آنها صدقه‌اى به عنوان زكات بگير...)
صدقه چیزی است که انسان از مال خود قربة الی اللّه می‌دهد. و آن اعمّ از زکات است. صدقه به واجب و مستحب هر دو گفته می‌شود ولی زکات فقط اسم واجب است.
درباره صدقه واجب است.
(هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَاْخُذُ الصَّدَقاتِ) (آيا نمى‌دانستند كه فقط خداوند توبه را از بندگانش مى‌پذيرد، و صدقات را مى‌گيرد.)
ظاهرا اعم از واجب و ندب است.
افعال صدقه از باب تفعل می‌آید.
(وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا اِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ) (...و بر ما تصدّق و بخشش نما، كه خداوند بخشندگان را پاداش مى‌دهد.)
(لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَ) (اگر خداوند ما را از فضل خود روزى دهد، قطعاً صدقه و زكات خواهيم داد..)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صدقه»، ج۴، ص۱۱۶-۱۱۷.
