• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت نفث

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفت نفث، دمیده شدن هوا از مخرج لفظ هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعی حروف را می‌گویند.


نفث (به فتح اول و سکون دوم) در لغت به معنای دمیدن از دهان ، و در اصطلاح تجوید به این معنا است که هنگام تلفظ حرف ، از مخرج آن هوا دمیده می‌شود و بیرون می‌آید و در مقام ادا، صدایی است شبیه صدای دمیدن کوره آهنگری یا زرگری . نفث از صفات فرعی و غیرمتضاد به شمار می‌آید حرف دارای این صفت را « حرف منفوث » گویند؛ مانند: حرف «ث» در کلمات ثلث، یلهث و ثلاثه.
[۱] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۵.
[۲] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۴۸.
[۳] حمد، غانم قدوری، الدراسات الصوتیة عندعلماءالتجوید، ص۳۲۴.


حرف منفوث .

۱. ↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۵.
۲. ↑ فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۴۸.
۳. ↑ حمد، غانم قدوری، الدراسات الصوتیة عندعلماءالتجوید، ص۳۲۴.


فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «صفت نفث».    


رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
جعبه ابزار