• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت لین (تجوید)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: لین (مقالات مرتبط).

صفت لین، نرم ادا شدن و کشیدن حرف ؛ از صفات فرعی حروف را می‌گویند.


«لین» در لغت به معنای نرمی و ملایمت و در علم تجوید به نرم ادا شدن و کشیدن دو حرف «و» و «ی» ساکن ماقبل مفتوح گویند؛ به طوری که در تلفظ آن‌ها، اول فتحه ظاهر و سپس صدای «و» یا «ی» به نرمی و ملایمت ادا می‌شود؛ مانند: «یوم» و «بیت».

این صفت - آن گونه که در تعریف آمد- در دو حرف «و» و «ی» ساکن ماقبل مفتوح وجود دارد؛ ولی برخی، حروف مدی را نیز دارای صفت لین می‌دانند.
صفت لین از صفات فرعی و عارضی به شمار می‌آید.
[۱] پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۳.
[۲] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۳.
[۳] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۹.
[۴] جمعی از محققان، التجوید، ص۲۰.
[۵] حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۳۱.
[۶] محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۵۰.


حروف مد و لین .

۱. ↑ پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۳.
۲. ↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۳.
۳. ↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۹.
۴. ↑ جمعی از محققان، التجوید، ص۲۰.
۵. ↑ حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۳۱.
۶. ↑ محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۵۰.


فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «صفت لین».    


رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
جعبه ابزار