صفت قلقله
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صفت قلقله به رها شدن صدای
حرف از مخرج آن در حالت سکون
اطلاق می‌شود و از صفات فرعی
حروف می‌باشد.
«قلقله» از صفات فرعی
حروف، در لغت به معنای جنبش و تحریک، و در اصطلاح
علم تجوید عبارت است از رها شدن صدای
حرف از مخرجش در حالت سکون. با این
صفت ، کسره ضعیف یا در برخی جاها هنگام تلفظ، فتحه ظاهر خواهد شد؛ مانند: تلفظ «ب» در کلمه «سبحان» که ساکن است؛ ولی با
صفت قلقله ، مایل به کسره خوانده می‌شود.
قلقله بر دو قسم است؛
۱. قلقله صغرا:
حرف قلقله در میان کلمه است؛ مانند: «سبحان».
۲. ، قلقله کبرا:
حرف قلقله در آخر کلمه است؛ مانند: «باب».
قلقله کبرا از قلقله صغرا قوی تر و محکم تر است؛ زیرا قلقله آن آشکارتر از زمانی است که
حرف قلقله در وسط کلمه باشد.
علت پدید آمدن
صفت قلقله را اجتماع دو صفت «
جهر » و «
شدت » در یک
حرف می‌دانند؛ چون با داشتن صفت شدت، هنگام سکون، جهر
حرف کاملا متوقف می‌شود و
حرف در مخرج خود کاملا
محبوس می‌ماند؛ لذا تنها راه تلفظ
حرف، تحریک آن و آزاد کردن مخرج
حرف است تا
حرف ادا شود و به
گوش شنونده برسد.
حروف قلقله .
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت قلقله».
