• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت استفال

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفت استفال به دور شدن ریشه زبان از کام بالا هنگام تلفظ اطلاق می‌شود و یکی از صفات اصلی حروف می‌باشد.


«استفال» ضد « استعلا » در لغت به معنای پایین آمدن و طلب پستی و در اصطلاح تجوید عبارت است از به پایین آمدن و دور شدن ریشه زبان از کام بالا. صدای حروف در نتیجه این صفت، نازک و رقیق می‌شود که این حالت را «ترقیق» گویند. «استفال» در مقابل «استعلا» از صفات اصلی یا متضاد حروف است.
[۱] قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص (۹۰-۹۱).
[۲] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۲.
[۳] محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۸.
[۴] صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۲.


حروف مستفله .

۱. ↑ قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص (۹۰-۹۱).
۲. ↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۲.
۳. ↑ محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۸.
۴. ↑ صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۲.


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت استفال».    



رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
جعبه ابزار