• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صریح (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صَریْح (به فتح صاد و سکون یاء) یکی از واژگان نهج البلاغه به کسی که دارای نسب صحیح است گفته می‌شود، حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه به معاویه از این واژه استفاده نموده است.



صَریْح به معنای آن‌که دارای نسب صحیح است آمده است.


• امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه ۱۷ به معاویه نوشته است: «وَلاَ أَبُوسُفْيَانَ كَأَبِي طَالِب، وَلاَ المُهَاجرُ كَالطَّلِيقِ، وَلاَ الصَّرِيحُ كَاللَّصِيقِ» «ابو‌سفیان مانند ابو‌طالب نیست، مهاجر که ما هستیم مانند طلقاء نیست. (اشاره به فاذهبوا انتم الطلقاء) و صریح مانند لصیق نیست.» (مراد از صریح در این‌جا کسی است که از روی اعتقاد و اخلاص اسلام آورده و لصیق کسی که از روی نفاق و غرض دنیائی اسلام قبول کرده است.)
«صریح» یعنی آن‌که دارای نسب صحیح است مقابل لصیق که به کسی بدون نسب الحاق کنند.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۳۴.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۳۸۴.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۸۲.    
۴. زمخشری، محمود، أساس البلاغة، ج۱، ص۵۶۴.    
۵. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۲۱.    
۶. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۰۱، نامه ۱۷.    
۷. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۹، نامه ۱۷.    
۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۵، نامه ۱۷.    
۹. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۱۱۷.    
۱۰. زمخشری، محمود، أساس البلاغة، ج۱، ص۵۶۴.    
۱۱. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۲۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صرح»، ج۲، ص۶۳۴.    






جعبه ابزار