• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صرع کوچک

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



صرع کوچک، یکی از مباحث مطرح در روان‌شناسی فیزیولوژیک بوده که یکی از انواع بیماری صرع می‌باشد. این نوع اپیلپسی در بین کودکان بیشتر مشاهده می‌شود. معمولا حمله شامل کاهش و از بین رفتن آگاهی است. این حالت بدون وقوع تشنج و غش است، تنها چند ثانیه ادامه می‌یابد و کودک پس از گذشت این زمان کوتاه، به ادامه فعالیت‌های طبیعی خود بازمی‌گردد. در این مقاله بعد از تعریف بیماری صرع به بررسی صرع کوچک می‌پردازیم.



صرع به معنای اختلال رایجی است که افراد نسبتا زیادی به آن مبتلا هستند. وارد شدن آسیب به بافت عصبی که توسط عوامل مختلف بیماری ایجاد می‌شود، می‌تواند آن بافت را تحریک‌پذیر کند و ممکن است به خاطر آسیب وارده، به افزایش فعالیت همزمان بینجامد. این فعالیت بیش از حد که به حمله‌های صرع معروف است، موجب می‌شود که کارکرد آن منطقه به صورت افراطی ظاهر شود. حمله‌های صرع به صورت ادواری، با تخلیه ناگهانی نورون‌ها روی می‌دهند. این حمله‌ها می‌توانند گسترده باشند و به انقباض عضلانی در سرتاسر بدن و از دست دادن هشیاری منجر شوند یا ممکن است بیشتر موضعی باشند.

بیمار مبتلا به صرع، مکررا دچار ناآگاهی نسبت به محیط و تغییرات در کنش‌های الکتروشیمیایی مغز می‌شود. اکثر این تغییرات مغزی را به وسیله دستگاه موج‌نگار مغزی (E. E. G) می‌توان نشان داد. صرع از جمله اختلالاتی است که نشانه‌های اصلی آن "مثبت" هستند. بسته به محل بافت تحریک‌پذیر، نشانه‌های اصلی می‌توانند حسی باشند مثل توهم، یا حرکتی باشند مثل کشش‌ها یا انقباض‌های عضلانی بزرگتر و یا هیجانی باشند مثل ترس یا خنده.
مهمترین انواع اپیلپسی عبارتند از:
· صرع کوچک
· صرع بزرگ
· صرع سایکوموتور
· صرع جکسونی



این نوع اپیلپسی در بین کودکان بیشتر مشاهده می‌شود. معمولا حمله شامل کاهش و از بین رفتن آگاهی است. این حالت بدون وقوع تشنج و غش است، تنها چند ثانیه ادامه می‌یابد و کودک پس از گذشت این زمان کوتاه، به ادامه فعالیت‌های طبیعی خود بازمی‌گردد. به همین دلیل بیمار ممکن است اصلا از وقوع این حملات آگاه نباشد. گاه بیمار، تعادل جسمی خود را می‌تواند حفظ کند و گاه نمی‌تواند و به زمین می‌افتد. کودکان خردسالی که به دفعات مکرر و بدون دلیل واضحی به زمین می‌افتند، ممکن است غالبا دچار این بیماری باشند.
[۱] شاملو، سعید، آسیب‌شناسی روانی، ص۲۸۸، تهران، رشد، ۱۳۸۲، چاپ هفتم.


نوروفیزیولوژی صرع کوچک:
صرع کوچک، تقریبا همیشه دستگاه تالاموسی – قشری فعال‌کننده مغز را درگیر می‌کند. فرد در این مدت کاهش هوشیاری، انقباضات عضلانی را در قسمت سر که به صورت پلک زدن می‌باشد، دارد که این انقباضات "تویچ لایک" نام دارند. پس فرد دوباره هوشیار می‌شود و به کارهای خود ادامه می‌دهد. مجموعه این توالی را "سندرم غیاب" می‌نامند. گاهی یک حمله صرع کوچک، مقدمه یک حمله صرع بزرگ می‌شود. الگوی امواج مغزی در صرع کوچک، به صورت طرح‌های قله و گنبد می‌باشد. در واقع مطالعات حیوانی این احتمال را مطرح می‌کنند که صرع کوچک ناشی از نوسان نورون‌های مشبک مهاری تالاموس و نورون‌های تحریکی تالاموسی – قشری و قشری – تالاموسی می‌باشد.
[۲] گایتون، آرتور، فیزیولوژی پزشکی، ص۷۴۷، ترجمه حوری سپهری، تهران،‌اندیشه رفیع، ۱۳۸۷، چاپ سوم.



۱. شاملو، سعید، آسیب‌شناسی روانی، ص۲۸۸، تهران، رشد، ۱۳۸۲، چاپ هفتم.
۲. گایتون، آرتور، فیزیولوژی پزشکی، ص۷۴۷، ترجمه حوری سپهری، تهران،‌اندیشه رفیع، ۱۳۸۷، چاپ سوم.



سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «صرع»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۰۵/۱۲.    







جعبه ابزار