• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صرخ (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صُراخ (به ضم صاد) و صَریخ (به فتح صاد) یکی از واژگان نهج البلاغه به معنای فریاد شدید که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره قضات جور و ذم یارانش از این واژه استفاده نموده است.



صُراخ و صَریخ به معنای فریاد شدید آمده است.


• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خطبه ۱۷ درباره قضات جور فرموده است: «تَصْرُخُ مِنْ جَوْرِ قَضَائِهِ الدِّمَاءُ، وَتَعَجُّ مِنْهُ المَوَارِيثُ» «از قضاوت ظالمانه‌اش خون‌ها به فریاد می‌آید و میراث‌ها ضجّه می‌کنند.»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خطبه ۳۹ در ذم یارانش فرموده است: «أَقُومُ فِيكُمْ مُسْتَصْرِخاً وَأُنادِيكُمْ مُتَغَوِّثاً، فَلاَ تَسْمَعُونَ لي قَوْلاً» (در ميان شما بپا خاسته‌ام! هر چه فرياد مى‌كشم و از شما يارى مى‌طلبم سخن مرا نمى‌شنويد.) مستصرخ: کسی که فریاد می‌کشد و یاری می‌طلبد.


این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۳۴.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۴۳۷.    
۳. فیروز آبادی، مجد‌الدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۶۳.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۳، خطبه ۱۷.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۵۰، خطبه ۱۷.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۶۰، خطبه ۱۷.    
۷. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱، ص۲۸۳.    
۸. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۰۰، خطبه ۳۹.    
۹. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۸۶، خطبه ۳۹.    
۱۰. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۲، خطبه ۴۰.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۲، ص۳۰۰.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۹۹، خطبه ۳۹.    
۱۳. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۴۳۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صرخ»، ج۲، ص۶۳۴.    






جعبه ابزار