صُراخ (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صُراخ (به ضم صاد) و
صَریخ (به فتح صاد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شدید فرياد كردن است.
مُسْتَصْرِخ (به ضم میم و سکون سین و صاد و فتح تاء و کسر راء) كسی است كه فرياد مىكشد و يارى مىطلبد.
از اين ماده فقط دو مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
صُراخ و
صَریخ به معنای فریاد شدید آمده است.
مُسْتَصْرِخ كسی است كه فرياد مىكشد و يارى مىطلبد.
برخی از مواردی که در «نهجالبلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل میباشد:
امام (صلواتاللهعلیه) درباره
قضات جور فرموده است:
«تَصْرُخُ مِنْ جَوْرِ قَضائِهِ الدِّماءُ وَ تَعَجُّ مِنْهُ المَواريثُ.» «از
قضاوت ظالمانهاش خونها به فرياد مىآيد و ميراثها ضجّه مىكنند.»
آن حضرت در
ذم يارانش فرموده:
«أَقُومُ فِيكُمْ مُسْتَصْرِخاً...» (در ميان شما بپا خاستهام! هر چه فرياد مىكشم...)
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صرخ»، ج۲، ص۶۳۴.