• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صدیقین (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گروهی از بندگان خداوند که در آیات قرآن معرفی شده‌اند، صدّیقین هستند.



صدّيقين از صدق و صدق به معناى مطابقت كلام با اعتقاد گوينده و واقع است. مفرد آن صديق است كه‌ در تصوير معناى آن عبارات گوناگونى نقل شده است:
الف. آن كه در نهايت راستگویی است؛
ب. آن‌كه‌ همواره حق و پيامدهاى آن را تصديق مى‌كند؛
ج. آن‌كه رويّه و عادتش به راستى است؛
د. آن‌كه بدون تردید، دستورات خدا و انبیا را تصديق مى‌كند؛
ه. آن كه‌ هرگز دروغ نمى‌گويد؛ گفتار و عملش بر طبق حق بوده، حقايق اشيا را مى‌بيند.
در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌ «صدّيقون»، «صدّيقين» و «صدّيقه» استفاده شده است.


پاداش صدیقین (قرآن)، گواهی صدیقین (قرآن)، مقام صدیقین (قرآن)، نورانیت صدیقین (قرآن)، هدایت‌یافتگی صدیقین (قرآن)، همنشینی با صدیقین (قرآن).


۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۴۷۸، «صدق».    
۲. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۱۰، ص ۱۹۴، «صدق».    
۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۱۱۱.    
۴. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۴، ص ۴۰۸.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۸، ص۳۹۳، برگرفته از مقاله «صدیقین».    


رده‌های این صفحه : راستگویی | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار