• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صدیق (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: صدیق (ابهام‌زدایی).


صَدیق (به فتح صاد) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای رفیق و آن‌ کسی که دوستی و محبت او راست باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره ذمّ اهل عراق از این واژه استفاده نموده است.



صَدیق به معنای رفیق و آن‌که کسی دوستی و محبت او راست باشد آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص رفیق فرموده است: «لاَ يَكُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلاَث: فِي نَكْبَتِهِ، وَغَيْبَتِهِ، وَوَفَاتِهِ.» «تا در گرفتاری و وقت غائب بودن و بعد از مرگ، دوستی را حفظ نکند، دوست واقعی نمی‌باشد.» (آن‌که دوستی و محبت او راست باشد.)


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۳۲.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۱۹۸.    
۳. راغب اصفهانی، المفردات، ج۱، ص۴۷۸.    
۴. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۲۰۰.    
۵. الصَّدِیقُ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۰۵، حکمت ۱۲۹.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۸۴، حکمت ۱۳۴.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۴، حکمت ۱۳۴.    
۸. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۳۳۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تصدیق»، ج۲، ص۶۳۳.    






جعبه ابزار