شیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شير یکی از
حیوانات درنده معروف هست و در بابهاى
حج،
اطعمه و
اشربه و
دیات سخن رفته است.
شير از درندگان و حرام گوشتان است.
در
جواز کشتن آن در حال
احرام در صورت نداشتن خطر براى کسى، اختلاف است. کشتن
درندگان در حال احرام موجب ثبوت
کفاره نيست، مگر شير بى آزار که بنابر قول گروهى کشتن آن کفّاره دارد و کفّاره آن يک
گوسفند نر است. البته در اينکه کفّاره به جهت احرام است يا
حرم اختلاف است.
هنگام رويارويى با شير در بيابان، براى
دفع ضرر آن،
مستحب است سه بار اين
دعا خوانده شود: «أعُوذُ بِرَبّ دانيال و الْجُبّ مِن شَرّ هذا الاسَد».
زُبیَه گودالى است که براى شير مى‌کنند. مراد از مسئله
زبيه اين است: فردى که در حال افتادن در
زبيه است به ديگرى بچسبد، او نيز به فرد سوم و فرد سوم به فرد چهارمى بچسبد و هر چهار نفر در گودال بيفتد و توسط شير دريده شوند.
امیر مؤمنان،
علی عليه السّلام- بر اساس
روایت معروف و مشهورى که از ايشان نقل شده- در اين رخداد اين گونه داورى کرد:
ولیّ دمِ نفر اول، ثلث
دیه را به
ورثه نفر دوم و ولىّ دم دومى دو سوم ديه را به
خانواده نفر سوم و ولىّ دم سومى
دیه کامل را به ورثه چهارمين نفر بپردازد. بسيارى از
فقها به اين روايت عمل کرده و به مفاد آن
فتوا داده‌اند.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۷۷۴.
