شک طارى از ارکان استصحاب است و به شکى اطلاق مىشود که پس از استقرار یقین عارض مىشود و برخلاف شک ساری به یقین سابق سرایت نمىکند، بلکه در بقاى آن تردید ایجاد مىکند، مانند آنکه به زنده بودن یا عدالت زید در روز پنج شنبه یقین داریم و در روز جمعه در عارض شدن مرگ و یا فسق او شک مىکنیم.
