شِیْعَتِهِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شِیْعَتِهِ: (هَذا مِن شِيْعَتِهِ) «شِيْعَتِهِ» از مادّه «
شیاع» نشان مى‌دهد كه
موسی (علیه‌السلام) از همان زمان ارتباط‌هايى با
بنی‌اسرائیل برقرار كرده بود و گروهى پيرو داشت و احتمالًا آن‌ها را براى مبارزه با دستگاه جبّار فرعون، به عنوان يک هسته مركزى برگزيده بود.
(وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِّنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِن شِيعَتِهِ وَهَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِن شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ) (او به هنگامى كه اهل شهر در غفلت بودند وارد شهر شد ناگهان دو مرد را ديد كه به جنگ و نزاع مشغولند يكى از پيروان او بود و از بنى‌اسرائيل و ديگرى از دشمنانش. آن‌كه از پيروان او بود در برابر دشمنش از وى تقاضاى كمک نمود، موسى مشت محكمى بر سينه او زد و كار او را ساخت و بر زمين افتاد و مُرد. موسى گفت: اين نزاع شما از عمل شيطان بود كه او دشمن و گمراه‌كننده‌اى آشكار است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين جمله حكايت حال است كه واقعه را مجسم مى‌سازد و بيان مى‌كند كه يكى از آن دو نفر اسرائيلى و از پيروان دين موسى و يكى ديگر
قبطى و دشمنش بود، اما اين‌كه گفتيم يكى از آن دو پيرو دين موسى بوده جهتش اين است كه آن روز بنى‌اسرائيل در دين منتسب به آباى خود
ابراهیم و
اسحاق و
یعقوب (علیه‌السلام) بودند، هر چند كه از دين آن بزرگواران در آن روز جز اسم چيزى نمانده بود و بنى‌اسرائيل رسما تظاهر به پرستش فرعون مى‌كردند و اما اين‌كه گفتيم دومى
قبطى و دشمن موسى بود، جهتش اين است كه آن روز
قبطيان با بنى‌اسرائيل دشمنى مى‌كردند و شاهد اين‌كه اين مرد دشمن،
قبطى بوده اين است كه:
قرآن کریم از موسى حكايت مى‌كند كه گفت:
(وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ) (دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شِیْعَتِهِ»، ص۳۲۳.
