شِتاء (مفردات‌قرآن)

شِتاء (به کسر شین) یکی از واژگان قرآن کریم به معنای زمستان‌ است.
این واژه فقط یک‌بار در قرآن کریم آمده است.

شِتاء به معنای زمستان‌ است.

به موردی از شِتاء که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(اِیلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّیْفِ‌)
«الفت آن‌ها در سفرهاى زمستانه و تابستانه!».

این واژه فقط یک‌بار در قرآن کریم آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۷.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارلقلم، ص۴۴۵.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۲۴۲.
۴.	↑ قریش/سوره۱۰۶، آیه۲.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۲۹.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶۶.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۵۹.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۵۱.
۹.	↑ قریش/سوره۱۰۶، آیه۲.