شُواظ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

شُواظ: (يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُواظٌ)
«شُواظ» به گفته‌ راغب در مفردات و ابن منظور در لسان العرب و بسيارى از مفسران، به معناى شعله‌هاى بى دود آتش است و بعضى آن را به معناى زبانه‌هاى آتش كه از خود آتش به ظاهر بريده مى‌شود و سبز رنگ است، تفسير كرده‌اند. در هر حال، اين تعبير اشاره به شدت حرارت آن است.

---

(يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ) (در قیامت شعله‌هايى از آتش و دودهايى متراكم بر شما فرستاده مى‌شود و نمى‌توانيد از كسى يارى بطلبيد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه شواظ به طورى كه راغب گفته‌ به معناى شعله بى‌دود آتش است. مجمع البیان‌ هم آن را به شعله سبز رنگى معنا كرده كه از آتش برمى‌خيزد و اين معنا نزديک به همان معنايى است كه راغب بیان كرده است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

---