شُقَّة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شُقَّة: (وَلكِنْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ) «شُقَّة» از مادّه «
شقه» به معناى زمين‌هايى پرسنگلاخ و يا راه‌هاى دور و دراز است
كه عبور از آن با مشقت توأم است.
(لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوكَ وَلَكِن بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَسَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ) (امّا گروهى از آن‌ها، چنانند كه اگر غنايمى نزديک و در دسترس و سفرى آسان باشد، به طمع دنيا از تو پيروى مى‌كنند ولى اكنون كه براى
میدان تبوک، راه بر آن‌ها دور و پر مشقّت است، سر باز مى‌زنند و به
خدا سوگند ياد مى‌كنند كه: «اگر توانايى داشتيم، همراه شما حركت مى‌كرديم!» آن‌ها با اين اعمال و اين دروغ‌ها، در واقع خود را هلاک مى‌كنند و خداوند مى‌داند آن‌ها دروغگو هستند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه شقه به معناى مسافت است، و از اين نظر آن را شقه گفته‌اند كه پيمودن آن مستلزم مشقت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شُقَّة»، ص۳۱۷.
