شُعَب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شُعَب:
(ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ) شُعَب: جمع
«شعبه» به معنى «شاخه‌ها» است. (فرعى كه از اصل جدا شود).
در آيه مورد بحث سرنوشت نهايى تكذيب‌كنندگان
قیامت و منكران آن دادگاه عدل الهى بيان شده است، بيانى كه به راستى
انسان را در وحشتى عميق فرو مى‌برد و ابعاد فاجعه را روشن مى‌سازد، مى‌فرمايد:
«رهسپار شويد به‌سوى سايه سه شاخه (
دودهاى خفقان‌بار آتش)»
(ذِي ثَلاٰثِ شُعَبٍ) شاخه‌اى از بالاسر، شاخه‌اى از طرف راست، شاخه‌اى از طرف چپ و به اين ترتيب از هر طرف اين
دود غليظ مرگ‌بار آن‌ها را
احاطه مى‌كند و در كام خود فرومى‌برد.
به موردی از کاربرد
شُعَب در
قرآن، اشاره می‌شود:
(انطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ) (برويد به سوى سايه‌اى سه شاخه از
دودهاى خفقان بار و آتش‌زا!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مفسرين
گفته‌اند: مراد از اين ظل سايه
دودى است كه از آتش
جهنم بالا مى‌رود، هم چنان كه در جاى ديگر فرموده:
(وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ) در مورد انشعاب آن به سه شعبه گفته‌اند: اين اشاره است به عظمت
دود جهنم، چون
دود وقتى خيلى متراكم و عظيم باشد شاخه شاخه مى‌شود.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شُعَب»، ج۲، ص۴۹۴.
