شُرَکَائَکُمْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شُرَکَائَکُمْ: (ادْعُوا شُرَکآئَکُمْ) تعبیر به
«شُرَکَاءَکُمْ» جمع
«شریک» از مادّه «
شِرکة»
با این که این شریک‌ها را برای
خدا قائل بودند، اشاره به این است که شریک‌ها را شما ساختید و تعلق به شما دارد.
(وَقِیلَ ادْعُوا شُرَکَاءکُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَرَاَوُا الْعَذَابَ لَوْ اَنَّهُمْ کَانُوا یَهْتَدُونَ) (و به آن عبادت کنندگان گفته می‌شود: معبودهایتان را که همتای خدا می‌پنداشتید بخوانید تا شما را یاری کنند. معبودهایشان را می‌خوانند، ولی جوابی به آنان نمی‌دهند و در این هنگام
عذاب الهی را با چشم خود می‌بینند و آرزو می‌کنند‌ای کاش هدایت یافته بودند)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از کلمه
(شرکائهم) شرکای ایشان آلهه‌ای است که به خیال آنان شرکای خدا بودند و لذا شرکاء را به خود آنان اضافه کرد و نسبت داد (شرکاءشان) و از اینکه فرمود: به ایشان گفته می‌شود بخوانید شرکای خود را، منظور از خواندن آن‌ها این است که: بیایند و پرستندگان خود را یاری نموده و عذاب را از ایشان دفع کنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شُرَکَائَکُمْ»، ص۳۱۲.
