شُحُوم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شُحُوم:
(حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا ) شُحُوم: جمع
«شحم» به معنى«پيه‌ها و چربی‌ها» است.
به موردی از کاربرد
شُحُوم در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ عَلَى الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا إِلاَّ مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَا أَوِ الْحَوَايَا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذَلِكَ جَزَيْنَاهُم بِبَغْيِهِمْ وِ إِنَّا لَصَادِقُونَ) (و بر يهوديان، هر
حيوان ناخن
دار [حيواناتى كه سم يكپارچه دارند
] را
حرام كرديم؛ و از
گاو و
گوسفند، پيه و چربيشان را بر آنان تحريم نموديم؛ مگر چربی‌هايى كه بر پشت آنها قرار دارد، و يا در دو طرف پهلوها، و يا آنها كه با
استخوان آميخته است؛ اين كيفر را به‌سزاى ستمشان به آنها داديم؛ و ما راست مى‌گوييم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ظفر مفرد اظفار است كه به معناى
ناخن است كه بر سر انگشتها مى‌رويد. و حوايا به معناى روده‌ها است. در مجمع البيان گفته است: احتمال دارد كلمه حوايا عطف به ظهور و در تقدير مرفوع بوده باشد، و احتمال دارد عطف بر كلمه ما در ما حملت بوده و در تقدير منصوب بوده باشد.
آيه مورد بحث به قسمتى از محرمات بر
یهود اشاره مى‌كند تا روشن كند كه احكام مجهول و خرافى
بت‌پرستان نه با آيين
اسلام سازگار است و نه با آيين يهود و نه با آيين
مسیح كه معمولا در احكامش از آيين يهود پيروى مى‌كند.
مى‌فرمايد:
«...و از گاو و گوسفند، پيه و چربيشان را تحريم كرديم...»
(وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنٰا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمٰا) تازه در اين آيه تصريح شده كه اين قسمت از محرمات بر يهود نيز جنبه مجازات و كيفر دارد و اگر مرتكب جنايات و خلافكاری‌هايى نمى‌شدند اين امور نيز بر آنها حرام نمى‌شد، بنابراين جا دارد از بت‌پرستان سؤال شود اين احكام ساختگى را از كجا آورديد؟
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شُحُوم»، ج۲، ص۴۶۹.
